MiKe en MaHaTji in China
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg Maartje
07 November 2013 | China, Nanning
Het is vandaag precies vier maanden geleden dat we in Hilversum wegfietsten en we beginnen Nederland toch af en toe te missen. Wat we eigenlijk het meest missen zijn de mooie (Nederlandse) mannen. Soms dan zie ik Mieke in mijn achteruitkijkspiegeltje een beetje dromerig voor haar uit staren en dan denkt ze aan een mooie lange Nederlandse stoere man en beginnen haar wangetjes te gloeien. Tja, hier in China, maar ook in de Baltische staten, Rusland en Mongolië, is het eigenlijk niet veel soeps. In heel China heb ik eigenlijk maar een mooie man gezien en er eigenlijk ook gewoon meteen een foto van gemaakt ( ik zal die foto bij deze blog posten). Hij was eigenlijk veel te oud voor me, maar ik keek hem in zijn ogen (en hij in de mijne) en mijn hartje ging toch ietsje sneller kloppen. En het klopte al behoorlijk want we waren de heuvels rondom Guilin aan het beklimmen en net effe aan het uitrusten in een klein dorpje. Daar was de lokale mannelijke bevolking in de schaduw aan kaarten en een paar mannen waren in onze banden aan het knijpen en onze fietsen aan het bewonderen. En die ene man zat daar dus tussen.
De jongere Chinese mannelijke generatie vindt ons trouwens wel bijzonder aantrekkelijk. Meestal zitten we langs de kant van de weg effe koffie te drinken. Dan rijdt er een scootertje voorbij waarop drie Chinese jonge jongens zitten die voor verbazing stoppen en zich aansluiten bij onze koffiepauze. Zo heb ik laatst hele gesprekken gevoerd met een hippe jonge gast in een leren jasje over de kwaliteit van mijn poep. Ik in het Nederlands en hij in het Chinees. Het heeft wel een half uur geduurd en dat is ook wel logisch want mijn poep is de laatste tijd niet echt hetzelfde. Dat varieert van waterige diarree tot een lekkere klei-achtige substantie die goed aan de pot blijft plakken. En als je dus weken lang diarree hebt gehad en er voor het eerst weer iets solide aan de achterkant naar buiten komt, dan ben je zoo gelukkig. Dat kun je je niet voorstellen. Dus dat heb ik ook aan die Chinees verteld. Ik weet niet of hij dat echt begreep,want hij is natuurlijk gewend aan dat Chinese eten, dus hij zal wel nooit weken lang diarree hebben gehad. Misschien als hij ooit naar Nederland komt , dat hij dat dan ook heeft. Maar dan is het misschien wel handig als hij eerst Nederlands of Engels leert te spreken.
De vele mannelijke bezoeken tijdens onze pauzes zijn af en toe ook wel vervelend. Je krijgt namelijk de hele dag door aandacht; toeterende auto’s, mensen die je filmen terwijl ze naast je rijden op een scooter, mensen die je in dorpjes nastaren of gewoon bulderend uitlachen als je voorbijfietst. Dus tijdens zo’n pauze, als je lekker met z’n tweetjes op een stil plekje rustig aan de koffie zit, heb je echt effe behoefte aan rust en alleen zijn. En laatst stopte er dus weer zo’n scootertje en ik was het behoorlijk zat. Mieke vond ons mannelijk bezoek geen probleem, dus ik heb een katoenen zak over mijn hoofd getrokken en Mieke is weer met ze op de foto gegaan. Ik heb er wel een half uur gezeten, met die zak over mijn hoofd. Soms helpt het om je effe af te sluiten. En die Chinezen vonden het dus helemaal niet raar dat ik daar zo bijzat.
Maar gelukkig zijn niet alle jonge Chinese jongens vervelend, want we hadden ook Jason! Jason was echt een schatje! Toen ik na mijn 2x buikgriep achter elkaar (zie vorige blog) weer een beetje energie had, zijn Mieks en ik naar het parkje gegaan. We hadden bedacht dat we een filmpje gingen maken, maar we hadden nog geen script en ook geen idee waarover het moest gaan. En toen kwam Jason aangelopen en die wilde wel met ons een filmpje maken. En binnen 5 minuten hadden we een script uitgedacht over de superster en mega goede danser Jason ons ging leren hoe we moesten dansen. Dus wij hebben daar in het park onder toeziend oog van menig Chinees lekker staan te dansen voor de camera. Het is echt een hilarisch mooi filmpje geworden en misschien lukt het ook wel om hem te posten nadat ik hem ge-edit heb.
Na het avontuur met Jason zijn we naar Guilin vertrokken en hebben daar door de rijstvelden gefietst. Het gebied ten noorden van Guilin is vrij bergachtig en om toch rijst te kunnen verbouwen heeft de lokale bevolking rijstterrassen aangelegd, waardoor de bergen net trappen worden voor reuzen. Om er te komen moesten we 15 km lang stijl de berg opklimmen en daarna nog een uur lang omhoog lopen. En toen we eindelijk boven aan zo´n rijstterras stonden, was het zo mistig dat we maar tien meter zicht hadden en zijn we gedesillusioneerd de 15 km weer naar beneden gesjeesd.
Eenmaal terug in ons hotel, vloog er een vleermuis onze kamer in. Mieke was doodsbang en ging ervan uit dat ik de vleermuis wel zou wegjagen. Normaal ben ik het die bijvoorbeeld de spin uit de badkamer moet halen en zit zij panisch met opgetrokken benen op haar bed te schreeuwen van angst. Als ik dan niet snel genoeg de spin wegjaag, want doodmaken doe ik dan niet, dan wordt ze nog boos ook! Dus toen die vleermuis onze kamer invloog en ik niets deed en bang onder de dekens kroop, wist Mieke helemaal niet waar ze het moest zoeken. Uiteindelijk kroop ze bang naast me onder de dekens, nee niet in haar eigen bed onder de dekens, nee ze kroop naast me. En toen heb ik Sander gewhatsapped om te vragen wat we moesten doen.
De lokale bevolking verbouwd het land nog erg primitief, het oogsten van de rijst gebeurt handmatig en het omploegen van het land met een paard die een ploeg voort trekt. De hele straat wordt gebruikt om de rijst te drogen, en af en toe harkt een krom oud vrouwtje de rijst weer om, zodat de onderste rijstkorrels ook drogen.
Naast rijst gebruiken ze ieder stukje grond om groente en fruit te verbouwen. Zo hebben we een nacht gekampeerd tussen de mandarijnenbomen. We konden geen hotel vinden en zijn gaan vragen bij een mandarijnenbomenplantage of we daar mochten kamperen. Ze waren net bezig de mandarijnen te oogsten en te verkopen, maar vonden het prima als we ons tentje tussen de bomen zouden opzetten. ´s Avonds kregen we een schaaltje noodles en de volgende ochtend een bakje met rijst aangeboden. En toen we daar in de ochtend onze rijst in een klein vies kamertje naar binnen aan het werken waren, verscheen onze minister president Rutte op de Chinese televisie. We wisten niet wat ons overkwam!
Na ons bezoek aan de rijstterrassen zijn we via een grote lus weer terug naar Guilin gefietst waar we in het weekend aankwamen. We hadden beide al tijden zin om lekker uit ons naadje te gaan, lekker dansen tot in de kleine uurtjes. Dus na een overheerlijke maaltijd in een Italiaans restaurant zijn we de club ernaast ingedoken. Daar stond een Oost-Europese dame met hele grote tieten achter de draaitafel te swingen, maar ze was de enige. Alle Chinezen stonden star achter hun tafeltjes te kijken naar.... dat kun je wel raden. Dus wij naar de eerste verdieping en die bestond uit allemaal kleine kamertjes met een karaoke-set. Je kunt ze afhuren en gezellig met een groepje vrienden gaan zingen. We werden meteen uitgenodigd om bij een van die kamertjes mee te zingen, maar de liedjes waren allemaal in het Chinees. Dus hebben we het bij een biertje gehouden en met alle stront-dronken Chinezen in de kamer geproost. Na een tijdje kregen we zelfs cocaïne aangeboden en toen zijn we maar weer opgestapt. Uiteindelijk zijn we in een soort van dance-bar geëindigd waar een soort van zanger/rapper in een struisvogelpak op het podium stond te playbacken. Terwijl we daar verbaasd naar stonden te kijken, begon een kneiterlamme kleine Chinese dame op hoge hakken ons te knuffelen. Ze sloeg haar armen stevig om ons heen en verkondigde dat we haar beste vrienden waren en dat ze van ons hield. Toen ik ’s avonds met piepende oren van de harde muziek in mijn bedje lag, heb ik God wel bedankt dat het toch allemaal weer goed is gekomen.
Dan ter afsluiting nog de laatste bijzonderheden kort samengevat. Mieke is in Guilin naar een masseur gegaan en heeft zich laten overtuigen om een speciale behandeling te ondergaan. Hierdoor heeft ze een week lang met een rug vol blauwe ronde vlekken ter grote van een tennisbal rondgelopen. Die blauwe vlekken zouden het gif uit haar rugspieren moeten zuigen, maar ze heeft nog nooit zoveel last van haar rug gehad als in die week. Ik heb goddelijke yoghurt gegeten tussen de prachtige kastgebergte in Yangshuo. We hebben zeker tien verschillende kleuren nagellak gekocht en twee kerstmutsen. We zijn een andere Nederlandse Snel-fietser in een klein dorpje in the-middle-of-nowhere tegengekomen. Ik heb een keer ’s nachts in een emmer moeten plassen omdat Mieke zo bang was van de hoteleigenaar dat ik niet alleen naar de w.c. (die buiten de kamer was) mocht. We hadden de deur met ons kleine nachtkastje gebarricadeerd en de pepper-spray lag naast mijn kussen. Truus heeft weer nieuwe tandjes en een nieuw kettinkje, gemonteerd door een liefste Chinees van Guilin. En mijn laptop heeft een nieuw beeldscherm, de oude was in mijn fietstas gebroken. We hebben allemaal bloemen op onze fietstassen genaaid en kunnen zo meedoen aan de bloemenparade bij de Keukenhof. We hebben drie afleveringen van man-bijt-hond in ons hotelkamertje gekeken en waren blij om te zien dat Nederland nog steeds in de ban is van de kleine dingen des levens. Zoals dat bij windkracht tien de bladblazers nog steeds aan het werk zijn en door de VN ingesteld onderzoek over Zwarte Piet. En als laatste, we hebben meer bezoekers op onze website dan het aantal kilometers die we hebben gefietst. Dank je voor jullie interesse!
Dag vriendjes, dag vriendinnetjes, dat was het dan alweer. Dag vriendjes, dag vriendinnetjes. Tot de volgende keer maar weer. Want het avontuur gaat verder en er komt nog heel veel meer. Maar niet meer vandaag maar de volgende keer. Wil je weten hoe dit avontuur dan verder zal gaan, kijk naar Mieke en Maar ha tje.
De jongere Chinese mannelijke generatie vindt ons trouwens wel bijzonder aantrekkelijk. Meestal zitten we langs de kant van de weg effe koffie te drinken. Dan rijdt er een scootertje voorbij waarop drie Chinese jonge jongens zitten die voor verbazing stoppen en zich aansluiten bij onze koffiepauze. Zo heb ik laatst hele gesprekken gevoerd met een hippe jonge gast in een leren jasje over de kwaliteit van mijn poep. Ik in het Nederlands en hij in het Chinees. Het heeft wel een half uur geduurd en dat is ook wel logisch want mijn poep is de laatste tijd niet echt hetzelfde. Dat varieert van waterige diarree tot een lekkere klei-achtige substantie die goed aan de pot blijft plakken. En als je dus weken lang diarree hebt gehad en er voor het eerst weer iets solide aan de achterkant naar buiten komt, dan ben je zoo gelukkig. Dat kun je je niet voorstellen. Dus dat heb ik ook aan die Chinees verteld. Ik weet niet of hij dat echt begreep,want hij is natuurlijk gewend aan dat Chinese eten, dus hij zal wel nooit weken lang diarree hebben gehad. Misschien als hij ooit naar Nederland komt , dat hij dat dan ook heeft. Maar dan is het misschien wel handig als hij eerst Nederlands of Engels leert te spreken.
De vele mannelijke bezoeken tijdens onze pauzes zijn af en toe ook wel vervelend. Je krijgt namelijk de hele dag door aandacht; toeterende auto’s, mensen die je filmen terwijl ze naast je rijden op een scooter, mensen die je in dorpjes nastaren of gewoon bulderend uitlachen als je voorbijfietst. Dus tijdens zo’n pauze, als je lekker met z’n tweetjes op een stil plekje rustig aan de koffie zit, heb je echt effe behoefte aan rust en alleen zijn. En laatst stopte er dus weer zo’n scootertje en ik was het behoorlijk zat. Mieke vond ons mannelijk bezoek geen probleem, dus ik heb een katoenen zak over mijn hoofd getrokken en Mieke is weer met ze op de foto gegaan. Ik heb er wel een half uur gezeten, met die zak over mijn hoofd. Soms helpt het om je effe af te sluiten. En die Chinezen vonden het dus helemaal niet raar dat ik daar zo bijzat.
Maar gelukkig zijn niet alle jonge Chinese jongens vervelend, want we hadden ook Jason! Jason was echt een schatje! Toen ik na mijn 2x buikgriep achter elkaar (zie vorige blog) weer een beetje energie had, zijn Mieks en ik naar het parkje gegaan. We hadden bedacht dat we een filmpje gingen maken, maar we hadden nog geen script en ook geen idee waarover het moest gaan. En toen kwam Jason aangelopen en die wilde wel met ons een filmpje maken. En binnen 5 minuten hadden we een script uitgedacht over de superster en mega goede danser Jason ons ging leren hoe we moesten dansen. Dus wij hebben daar in het park onder toeziend oog van menig Chinees lekker staan te dansen voor de camera. Het is echt een hilarisch mooi filmpje geworden en misschien lukt het ook wel om hem te posten nadat ik hem ge-edit heb.
Na het avontuur met Jason zijn we naar Guilin vertrokken en hebben daar door de rijstvelden gefietst. Het gebied ten noorden van Guilin is vrij bergachtig en om toch rijst te kunnen verbouwen heeft de lokale bevolking rijstterrassen aangelegd, waardoor de bergen net trappen worden voor reuzen. Om er te komen moesten we 15 km lang stijl de berg opklimmen en daarna nog een uur lang omhoog lopen. En toen we eindelijk boven aan zo´n rijstterras stonden, was het zo mistig dat we maar tien meter zicht hadden en zijn we gedesillusioneerd de 15 km weer naar beneden gesjeesd.
Eenmaal terug in ons hotel, vloog er een vleermuis onze kamer in. Mieke was doodsbang en ging ervan uit dat ik de vleermuis wel zou wegjagen. Normaal ben ik het die bijvoorbeeld de spin uit de badkamer moet halen en zit zij panisch met opgetrokken benen op haar bed te schreeuwen van angst. Als ik dan niet snel genoeg de spin wegjaag, want doodmaken doe ik dan niet, dan wordt ze nog boos ook! Dus toen die vleermuis onze kamer invloog en ik niets deed en bang onder de dekens kroop, wist Mieke helemaal niet waar ze het moest zoeken. Uiteindelijk kroop ze bang naast me onder de dekens, nee niet in haar eigen bed onder de dekens, nee ze kroop naast me. En toen heb ik Sander gewhatsapped om te vragen wat we moesten doen.
De lokale bevolking verbouwd het land nog erg primitief, het oogsten van de rijst gebeurt handmatig en het omploegen van het land met een paard die een ploeg voort trekt. De hele straat wordt gebruikt om de rijst te drogen, en af en toe harkt een krom oud vrouwtje de rijst weer om, zodat de onderste rijstkorrels ook drogen.
Naast rijst gebruiken ze ieder stukje grond om groente en fruit te verbouwen. Zo hebben we een nacht gekampeerd tussen de mandarijnenbomen. We konden geen hotel vinden en zijn gaan vragen bij een mandarijnenbomenplantage of we daar mochten kamperen. Ze waren net bezig de mandarijnen te oogsten en te verkopen, maar vonden het prima als we ons tentje tussen de bomen zouden opzetten. ´s Avonds kregen we een schaaltje noodles en de volgende ochtend een bakje met rijst aangeboden. En toen we daar in de ochtend onze rijst in een klein vies kamertje naar binnen aan het werken waren, verscheen onze minister president Rutte op de Chinese televisie. We wisten niet wat ons overkwam!
Na ons bezoek aan de rijstterrassen zijn we via een grote lus weer terug naar Guilin gefietst waar we in het weekend aankwamen. We hadden beide al tijden zin om lekker uit ons naadje te gaan, lekker dansen tot in de kleine uurtjes. Dus na een overheerlijke maaltijd in een Italiaans restaurant zijn we de club ernaast ingedoken. Daar stond een Oost-Europese dame met hele grote tieten achter de draaitafel te swingen, maar ze was de enige. Alle Chinezen stonden star achter hun tafeltjes te kijken naar.... dat kun je wel raden. Dus wij naar de eerste verdieping en die bestond uit allemaal kleine kamertjes met een karaoke-set. Je kunt ze afhuren en gezellig met een groepje vrienden gaan zingen. We werden meteen uitgenodigd om bij een van die kamertjes mee te zingen, maar de liedjes waren allemaal in het Chinees. Dus hebben we het bij een biertje gehouden en met alle stront-dronken Chinezen in de kamer geproost. Na een tijdje kregen we zelfs cocaïne aangeboden en toen zijn we maar weer opgestapt. Uiteindelijk zijn we in een soort van dance-bar geëindigd waar een soort van zanger/rapper in een struisvogelpak op het podium stond te playbacken. Terwijl we daar verbaasd naar stonden te kijken, begon een kneiterlamme kleine Chinese dame op hoge hakken ons te knuffelen. Ze sloeg haar armen stevig om ons heen en verkondigde dat we haar beste vrienden waren en dat ze van ons hield. Toen ik ’s avonds met piepende oren van de harde muziek in mijn bedje lag, heb ik God wel bedankt dat het toch allemaal weer goed is gekomen.
Dan ter afsluiting nog de laatste bijzonderheden kort samengevat. Mieke is in Guilin naar een masseur gegaan en heeft zich laten overtuigen om een speciale behandeling te ondergaan. Hierdoor heeft ze een week lang met een rug vol blauwe ronde vlekken ter grote van een tennisbal rondgelopen. Die blauwe vlekken zouden het gif uit haar rugspieren moeten zuigen, maar ze heeft nog nooit zoveel last van haar rug gehad als in die week. Ik heb goddelijke yoghurt gegeten tussen de prachtige kastgebergte in Yangshuo. We hebben zeker tien verschillende kleuren nagellak gekocht en twee kerstmutsen. We zijn een andere Nederlandse Snel-fietser in een klein dorpje in the-middle-of-nowhere tegengekomen. Ik heb een keer ’s nachts in een emmer moeten plassen omdat Mieke zo bang was van de hoteleigenaar dat ik niet alleen naar de w.c. (die buiten de kamer was) mocht. We hadden de deur met ons kleine nachtkastje gebarricadeerd en de pepper-spray lag naast mijn kussen. Truus heeft weer nieuwe tandjes en een nieuw kettinkje, gemonteerd door een liefste Chinees van Guilin. En mijn laptop heeft een nieuw beeldscherm, de oude was in mijn fietstas gebroken. We hebben allemaal bloemen op onze fietstassen genaaid en kunnen zo meedoen aan de bloemenparade bij de Keukenhof. We hebben drie afleveringen van man-bijt-hond in ons hotelkamertje gekeken en waren blij om te zien dat Nederland nog steeds in de ban is van de kleine dingen des levens. Zoals dat bij windkracht tien de bladblazers nog steeds aan het werk zijn en door de VN ingesteld onderzoek over Zwarte Piet. En als laatste, we hebben meer bezoekers op onze website dan het aantal kilometers die we hebben gefietst. Dank je voor jullie interesse!
Dag vriendjes, dag vriendinnetjes, dat was het dan alweer. Dag vriendjes, dag vriendinnetjes. Tot de volgende keer maar weer. Want het avontuur gaat verder en er komt nog heel veel meer. Maar niet meer vandaag maar de volgende keer. Wil je weten hoe dit avontuur dan verder zal gaan, kijk naar Mieke en Maar ha tje.
-
07 November 2013 - 07:53
Rianne:
Ik heb dit bij mijn ontbijt gelezen (ben even gestopt met eten bij de poep-info), maar wat een heerlijk verhaal weer!
Al heb ik wel echt medelijden met jullie, als je dat een mooie man bent gaan vinden..! Jullie moeten straks eerst in quarantaine wanneer jullie terug zijn, anders gaan jullie veel te makkelijk voor de bijl :p
Xx -
07 November 2013 - 08:57
Nico:
Hallo Maartje XX en Mieke.XX
Al weer 4 maanden onderweg jemig ik weet nog dat we aankwamen in Hilversum en de verassing van een geweldige luchs onder de bomen op de hoek.De gezelligheid,warmte en hartelijkheid van de familie van Mieke ,het zingen,zoenen en uitzwaaien de tranen en vertrouwen dat jullie het samen gaan redden>>>> En dat jullie het redden mag wel blijken uit de mooie spannende verslagen,jullie maken lol maar als het erop aan komt zijn jullie bezorgd en verstandig om elkaars welzijn !!! Wie ben ik om trots op jullie te zijn ?? maar ben het wel !!
Liefs
Nico -
07 November 2013 - 09:44
ElkePelke:
Lieve poepies!
Want dat mag wel na deze heerlijke 'gedetailleerde' tekst ;-) Was ook voor mij echt FIJN wakkerworden. ;p Superleuke update weer (ik kan gelukkig wel wat poepchinees verhalen hebben na jaren omgeven te zijn door Maartje) en leuk te zien dat jullie Denemarken onderweg ook nog even aandoen! Als je toch bezig bent he. Succes weer ladies!
Liefs, Melke
-
07 November 2013 - 10:26
Cilia:
Hallo meiden, wat kunnen jullie genieten maar ook lekker bang zijn. Heerlijk om jullie verhalen te lezen. Ja al weer 4 maanden weg. Jullie zijn nog niet op de helft en wij kunnen nog steeds meer spannende verhalen lezen. Heel veel fiets plezier. Blijven jullie ogen nog hetzelfde? Niet te lang staren naar de chinezen hoor anders gaan jullie ogen ook zo staan. Ik weet niet of dat past bij jullie blonde haren.
Liefs, Cilia -
07 November 2013 - 11:31
Wilma:
YEAH!!! Tasty again a report from Mieke and Maartje to read under the coffee...
Dunglish: Sander en ik hebben daar laatst zo om gelachen joh en weer 's wat anders dan dat Chinese gepoekel.
Natuurlijk wist ik al een en ander van Sannie; gisterenavond hem nog aan de telefoon gehad en naar jullie gevraagd omdat het zolang "stil" bleef. Ik ben blij dat het goed gaat en geniet van jullie reisverslagen met bijbehorende foto's. Ik heb ook nog even een sprongetje terug in de tijd gedaan, want die zaten er bij het vorige verslag niet direct bij.
Zoals jullie alles beschrijven, lijkt het alsof je er zélf ook een beetje bij bent.
Ga zo door lieve stoere meiden en geniet van jullie eenmalige fietsavontuur, dat al bijna op de helft is. Time flies when you're having fun!
Dikke kus, XXX -
07 November 2013 - 12:09
Ria Van Den Dungen:
Met verbazing, glimlach en respect voor jullie doorzettingsvermogen, lef en creativiteit weer het verslag gelezen. De mannen in Nederland wachten op jullie hoor..... dat wordt dan straks extra genieten als jullie terug zijn!
Lieve groet Ria
Mieke, achter de bar kan je me straks alles nog eens effe lekker vertellen als je terug bent en dan vooral de dingen die jullie niet schrijven ha ha.... -
07 November 2013 - 16:02
Sjoerd:
hahaha,
de beste grap ooit Maartje (dat poepverhaal), je bent het nog niet verleerd.
Geniet er nog ff van.
Groetjes uit Basel,
Sjoerd -
07 November 2013 - 16:36
Heiko:
Als ik die prachtige foto's zie, ruik ik jullie avontuur. MOOOOIIIIIIIIIIIIIIIIII!
Enne... Zuid-Afrika zit toch nog wel in de planning he!
Baie drukkies van ALOH en tannie.
Goed gaan vorentoe. -
07 November 2013 - 18:49
Tini Hollemans-koning:
Hoi Marieke en Maartje
ga zo naar koor, was aan het glimlachen om jullie verhaal
heel veel plezier, en een dikke kus voor jullie beiden
tini
-
08 November 2013 - 15:23
Jeb Roer:
haahah wat een mooi verhaal weer! Ze maken al die incubatietijden een stuk minder lang.
Verder is het natuurlijk logisch dat je de mannen in China niet zo heel erg aantrekkelijk vindt met zo'n prachtexemplaar die je thuis aan de haak hebt geslagen:)
-
08 November 2013 - 16:38
Thecal :
Lieve allebei
Heerlijk weer om wat te lezen.
ik heb eens goed nagedacht over dat mannenprobleem.
We gaan gewoon Yvonne Jaspers benaderen voor een serie;
Truus zoek Guus.
liefs, mama -
10 November 2013 - 11:42
Ilsje:
Dag lieve meiden!
Wat is het weer genieten van jullie verhalen!
Heerlijk dat 'de ontlasting-verhalen' dagelijkse kost zijn; en begrijpelijk dat 'enigszinds harde poep' een opluchting is...is ook minder lastig afvegen...
Maak jullie maar niet druk om de 'zwarte-piet-bestrijding', inmiddels maken mensen zich ook zorgen om 'Jip en Janneke'...
Tja....waar je je wel niet druk om kan maken..heerlijk dat jullie dat niet hoeven te doen!
再见, 再見
ilse -
14 November 2013 - 21:54
Jan (papa):
Het was even wachten, maar het werd beloond met weer een prachtig verhaal! Volgens mij hebben jullie een boel lol daar met die Chinezen. Prachtige foto's en de video was echt lachen.
Liefs, Papa
PS: Mieke plakt haar band, zie ik dat goed? Goed hoor. -
14 November 2013 - 23:48
Sanne:
Wouw wat een avonturen, echt heel tof!
Het lijkt me heel bijzonder hoe jullie de landen en inwoners leren kennen.
Succes weer met de volgende kilometers!
Groetjes, Sanne -
15 November 2013 - 23:02
Berna Boone:
Lieve Mieke en Marieke,
Wat maken jullie enerverende dingen mee! Heel heel veel succes verder! En blijf voorzichtig!
Berna (moeder Rianne) -
17 November 2013 - 08:05
Nico:
hallo Maartje en Mieke
Hoop voor jullie weer een fijne rit voor de boeg met mooi weer.Hier word het nu wat kouder en van de week nachtvorst dus als daar nog warm is lekker naakt op een berg gaan zitten en genieten van de zon .
Ik van de week nog twee keer gevaren beide keren zo 15 km heen en natuurlijk ook weer terug.
Nu 'winter" op de club dus varen cq oefenen we in een zwembad ik zo weg daar na toe dus kussen en fijne tijd weer
Liefs XXXXX
Nico -
17 November 2013 - 20:56
Nico:
Hallo Maartje en Mieke je vroeg hoe die vrucht heet die Maartje aan het uitkleden is op de foto ,ik heb het even opgezocht en denk het te hebben gevonden Hoe heet het?
Pompelmoes, pomelo, shaddock, Citrus maxima / Citrus grandis (L), Buoi (Vietnam), som-oh / ส้มโอ (Thailand), jeruk bali / jeruk besar / pamelo (Indonesië), yòuzi / 柚子 (China), buntan / 文旦 / zabon / 朱欒 (Japan).
Wat is het?
De dikke mamma van de ons meer bekende grapefruit (een grapefruit is een kruising tussen de pomelo en sinaasappel), zoeter, minder zuur en weinig tot niet bitter. Eigenlijk veel lekkerder dan een grapefruit, maar wel met dikke, enigzins onhandelbare schil en taaie, oneetbare vliezen. Maar als je je daar eenmaal overheen zet snap je waarom deze vrucht zo geliefd is in heel Azië. De schil kan lichtgroen of geel zijn, het vruchtvlees lichtgeel, oranje of roze.
Volgens mij heeeeeel gezond want je ziet er prima uit .
Liefs XXX
Nico
-
21 November 2013 - 13:38
Agnes:
Hoi Mieke en Maartje,
Na de tip van Thecla eens de dansende Jason bekeken. Niek gek hoor en jullie lachend en dansend erbij. Lekker gevoel natuurlijk. Heerlijk dat Maartje weer kan lachen, want na al dat poepgebeuren zal het lachen haar wel even ontgaan zijn.
Zoals Nico al schrijft "de winter" komt er aan. IJs krabben van de autoruiten is al gebeurd en dat is het begin. Mieke de planning is 17 januari een 11 stedentocht. Red je dat nog? of blijf je maar fietsen met Maartje? Hier zijn we in ieder geval in volle training.
Genieten jullie maar van alles. Wij volgen jullie met de verhalen en dan kijken we op de atlas.
Groet Agnes en Martin -
02 December 2013 - 21:29
Nico:
Halo Maartje en Mieke
Vandaag zo mooi weer dat ik toch even moest varen met mijn Kajak,was het niet van plan daar ik wat last van mijn keel en oren heb maar de zon scheen over de daken en tja is wel erg aantrekkelijk dan he.
Gaat van de week vriezen en sneeuw dus moest van deze dag gebruik maken.
Hoop met jullie ook alles fijn en gezellige,dat jullie ook mooi weer hebben en leuke mensen om weer kennis mee te maken .
lieve meiden lekker genieten en fijne tocht.
X X X Nico -
07 December 2013 - 22:29
Ans Rendering:
Hoi Mieke,
Wat een prachtige verhalen en leuk om te lezen, hoe het echt is in China.
De zoon van mijn vriendin zit ook in China, in Kumming. Daar hoor ik ook wel verhalen van, het is toch een heel andere cultuur!
Ik geniet van de prachtige natuur op de foto's, ga zo door
En blijf samen lekker genieten,
Lieve Groeten Ans. -
08 December 2013 - 20:50
Nico:
gewoon omdat ik aan jullie denk
Liefs
XXXXXXXXX
Nico -
14 December 2013 - 16:43
Denise(wo 1 De Ring):
Hey Mieke en Maartjes,
Wat geniet ik toch van jullie verhalen.Echt super!Wel hoop ik dat jullie de shitperiode van Maartje achter jullie kunnnen laten.Ik wil jullie via deze weg fijne en gezellige feestdagen wensen en een goed uiteinde en een nog beter begin.
Groetjes Denise
(en Mieke ik hoop je nog eens op de woning te zien als je weer in het land bent) -
16 December 2013 - 15:34
Alice:
Hoi M&M,
Is het alweer tijd voor een update?
Ik wacht in spanning om jullie nieuwe avonturen te lezen.
x Alice
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
